ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

Με την ολοκλήρωση του μαθήματος οι φοιτητές θα είναι σε θέση να:
• Εξηγούν την κοινωνική και οικονομική λειτουργία της γεωργικής εκπαίδευσης και δια βίου μάθησης στο εθνικό και ευρωπαϊκό πλαίσιο
• Προσδιορίζουν τα χαρακτηριστικά των κύριων θεσμών γεωργικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα και των σχετικών πολιτικών, σε σύγκριση με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές.
• Αναφέρουν τα θεωρητικά μοντέλα σχεδιασμού προγραμμάτων γεωργικής εκπαίδευσης και δια βίου μάθησης και τις βασικές αρχές εκπαίδευσης ενηλίκων.
• Περιγράφουν τις καλές πρακτικές στο σχεδιασμό και υλοποίηση των προγραμμάτων γεωργικής εκπαίδευσης και δια βίου μάθησης, εξηγώντας το κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον εφαρμογής τους.
• Παρουσιάζουν τα βήματα της διαδικασίας διερεύνησης εκπαιδευτικών αναγκών σε αγρότες.
• Αναφέρουν και να εφαρμόζουν τις αρχές και μεθόδους συντονισμού της εκπαιδευόμενης ομάδας.
• Να σχεδιάζουν μια διδακτική ενότητα γεωργικής εκπαίδευσης.
• Περιγράφουν τις βασικές εκπαιδευτικές μεθόδους και τεχνικές που χρησιμοποιούνται στα προγράμματα γεωργικής εκπαίδευσης.
• Προσδιορίζουν και να χρησιμοποιούν τα είδη των εποπτικών μέσων διδασκαλίας και ιδιαίτερα των σύγχρονων, τόσο σε δια ζώσης όσο και σε ανοιχτής και εξ αποστάσεως γεωργικής εκπαίδευσης.
• Να περιγράφουν τη σημασία του εκπαιδευτικού χώρου στην γεωργική εκπαίδευση.
• Διατυπώνουν ζητήματα αξιολόγησης προγραμμάτων γεωργικής εκπαίδευσης και να προσδιορίζουν το περιεχόμενο των τύπων και μοντέλων αξιολόγησης.

Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών. Προσαρμογή σε νέες καταστάσεις. Λήψη αποφάσεων. Αυτόνομη εργασία. Ομαδική εργασία. Εργασία σε διεπιστημονικό περιβάλλον. Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης. Σχεδιασμόςκαιδιαχείρισηέργων. Άσκησηκριτικήςκαιαυτοκριτικής.

Σκοπός του μαθήματος είναι η παροχή εξειδικευμένων γνώσεων και η ανάπτυξη δεξιοτήτων, ώστε οι φοιτητές να είναι ικανοί να σχεδιάζουν, να οργανώνουν, να διαχειρίζονται και να αξιολογούν προγράμματα γεωργικής εκπαίδευσης, καθώς και να διδάσκουν σε αυτά, χρησιμοποιώντας σύγχρονες εκπαιδευτικές μεθόδους και μεθόδους εκπαίδευσης από απόσταση.
Ειδικότερα, επιδιώκεται να οριοθετηθεί από επιστημονική και πραγματολογική άποψη το πεδίο της δια βίου μάθησης στον αγροτικό τομέα, να παρουσιαστούν οι κυριότερες θεωρητικές προσεγγίσεις του φαινομένου της μάθησης και να αναλυθούν τα ζητήματα των εκπαιδευτικών τεχνικών και της δυναμικής της εκπαιδευόμενης ομάδας γεωργών. Επιπλέον επιδιώκεται η εξοικείωση των φοιτητών με τα Ανοικτά και εξ Αποστάσεως Εκπαιδευτικά Συστήματα, την ανάπτυξη διδακτικού υλικού συμβατού με την δια ζώσης και εξ αποστάσεως διδασκαλία χρησιμοποιώντας σύγχρονη τεχνολογία, την έννοια της διερεύνησης εκπαιδευτικών αναγκών σε γεωργούς, και με το περιεχόμενο της αξιολόγησης εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Προσδοκώμενο αποτέλεσμα είναι οι φοιτητές που θα παρακολουθήσουν το μάθημα να μπορούν να δραστηριοποιούνται αποτελεσματικά στο πεδίο της Δια Βίου Μάθησης στον αγροτικό τομέα.

Συγγράμματα

Ξενόγλωσση
1. Bucht, B., (1995). Education and employment. O.E.C.D.
2. Botsiou, M. &Dagdilelis, V. (2014). Could ICT contribute to the revival of family farming?. International Journal of Agricultural Resources, Governance and Ecology, 10(2): 112-128.
3. Botsiou, M., Dagdilelis, V. &Koutsou, S. (2020) The Greek farmers’ ICT skills and the intra-rural digital divide formation. Agricultural EconomicsReviw (in press).
4. Botsiou, M. Karavakou, V. (2020). Citizen in the Digital Age. Skepsis (in press).
5. Botsiou, M., Koutsou, S. &Dagdilelis, V. (2014). Innovation and Success: Perspectives, attitudes and practices of young farmers. Scientific Bulletin – Economic Sciences, 13(2): 12-21.
6. Coates, M. (2010). Shaping a new educational landscape: exploring possibilities for education in the 21st century. London, England: Continuum.
7. Evans, J. R., & Lindsay, W. M. (2002). The management and control of quality (5th ed.). Ohio: South-Western
8. Giossi, S. &Dagdilelis, V. (2014). When innovation meets teaching in higher education. In W. Giossi, S., &Valkanos, E. (2009), Ethical aspects of mentoring within organizations. 22th EBEN Annual Conference, Pathos for Ethics: Leadership, excellence and the quest for a sustainable future. Athens: EBEN.
9. Kafetsios, K., Maridaki-Kassotaki, A., Zammuner, V. L., Zampetakis, L. A., &Vouzas, F. (2009a). Emotional intelligence ability and traits in different career paths. Journal of Career Assessment, 3.
10. Karavakou, V. (2012). Democracy, Pluralism and Education. Skepsis – A Journal for Philosophy and Inter-disciplinary Research, XXII/i, 325-345.
11. Karavakou, V. (2008). The importance of cultural and universal ideals in modern education. In Paideia: Education in the Global Era, 2, pp.140-154, edited by Boudouris, K. &Kalimtzis, K. Athens: Ionia Publications.
12. Karavakou, V. (2006). The educational demands of a philosophical theory of moral conscience in a modern democracy. In J. D. G. Evans, Philosophy of Education (pp. 65-71). Proceedings of the Twenty-first World Congress of Philosophy.
13. Schleicher, P. (ed.) (2012). Preparing Teachers and Developing School Leaders for the 21st Century. Lessonsfromaround the world. OECD Publishing
14. Skedsmo, G. and Huber, G. S. (2018). Teacher evaluation: The need for valued measures, and increased teacher involvement. Educational Assessment, Evaluation and Accountability, 30, 1-5.
15. Spring J. (1998). Education and the rise of the global economy. Mahwah, NJ: Erlbaum Associates.
16. UNESCO (2015). Rethinking education: towards a global common good?Paris: UNESCO Publishin
Ελληνόγλωσση
1. Μπότσιου Μ. (2011). Η ηλεκτρονική δημοκρατία στο πλαίσιο διαμόρφωσης της εκπαιδευτικής πολιτικής για τη Δια Βίου Μάθηση. Στο Β. Καραβάκου (επιμ.), Δια βίου μάθηση: Διεπιστημονικές προσεγγίσεις,σελ 289-310. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
2. Μπουτσιούκη, Σ. (2017). Ευρωπαϊκή πολιτική στην εκπαίδευση: Απο τη στρατηγική της Λισαβώνας στη στρατηγική “Ευρώπη 2020”. Θεσσαλονίκη: Σταμούλης.
3. Σταμέλος, Γ. και Βασιλόπουλος, Α. (2013). Πολιτικές δια βίου μάθησης στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης. Η ελληνική περίπτωση. Αθήνα: Διόνικος.
4. Σταμπουλής, Μ. (2017). Αρχιτεκτονική σχεδιασμού και υλοποίησης Προγραμμάτων Συνεχιζόμενης Επαγγελματικής Κατάρτισης.Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
5. Jarvis,. P. (2004). Συνεχιζόμενη εκπαίδευση και κατάρτιση: Θεωρία και Πράξη. Αθήνα: Μεταίχμιο.
6. Joyce, B., Weil, M., & Calhoun, E. (2004). Διδακτική μεθοδολογία. Διδακτικά μοντέλα. Αθήνα: Εκδόσεις Έλλην.
7. Καρατζά-Σταυλιώτη, Ε. και Λαμπρόπουλος, Χ. (2006). Αξιολόγηση, αποτελεσματικότητα και ποιότητα στην εκπαίδευση. Αθήνα: Gutenberg.
8. Mezirow, J. (2006). Η μετασχηματίζουσα μάθηση. Αθήνα: Μεταίχμιο.